Մարդու ներվային  համակարգի  մեծ մասը  կազմում են  զգայական  բջիջները, որոնք  ընկալում  են  արտաքին  աշխարհը: Արտաքին  աշխարհից  ստացած  տեղեկությունը  այդ  բջիջները  փոխանցում  են  գլխուղեղի  կեղևի բջիջներին: Գլխուղեղի  կեղևում վերլուծվում  է աշխարհից  ստացված  տեղեկությունը: Այդ  վերլուծությունը  կատարվում է  այսպես: Գլխուղեղի  կեղևի վերին  հատվածում  գտնվում  են  ներվային  բջիջներ,որոնք  հավաքում  և դասավորում  են արտաքին  աշխարհի  մասին  տվյալները:Մարդու հինգ  հիմնական զգայարաններից  այն է. հոտոտելիքի,  տեսողության,  լսողության,  համի  և  շոշափելիքի տված տեղեկությունները  դասավորվում են  գլխուղեղի  կեղևի  առանձին  բաժիններում,  բայց  շատ  սերտորեն   կապվոմ են իրար  հետ: Դրանց  կարող ենք  անվանել  հիշողության  ներվային  բջիջներ: Երբ  մարդը  սկսում է  մտածել,  դա  նշանակում  է,որ հիշողության  բոլոր  բջիջները սկսում են  տեղեկություն  փոխանցել  միմյանց: Այս  պրոցեսը  երևակայությունն է:Երևակայելով  մարդը   իր համար  նոր  մտավոր   պատկերներ  է  ստեղծում:Երևակայության   ինտենսիվ   պրոցես  է  քնած  ժամանակ   երազ տեսնելը:

     Գլխուղեղի  կեղևի  ներվային  բջիջները  չեն  աշխատի,  կամ  մտածողության  պրոցեսը չի կարող   տեղի  ունենալ ,  եթե  կանգ  չառնի   զգայական  բջիջների  կամ  զգայական  կենտրոնների  աշխատանքը: Այսինքն  զգայական  կենտրոնների աշխատելու  ժամանակ  կանգ  է առնում  գլխուղեղի  կեղևի  աշխատանքը: Զգայական կենտրոնները  մարդու  մարմնի տարբեր  օրգանները  և  հյուսվածքները  կառավարող  կենտրոններն են:Պատկերացրեք, որ  այդ  հյուսվածքների  և  օրգանների  չկառավարվելու  դեպքում  կառաջանա քաոսային  և հիվանդագին  վիճակ:

        Ներկայումս  քաղցկեղի  բուժումը   չեն  կարողանում  իրականացնել  մարդավարի  ձևով: Կա  նաև  մի  ՄԵԾ  խնդիր: Ժամանակակից  գիտությունը  պնդում  է, որ  ներվերը  ընդամենը  ներվավորում  են օրգանիզմը և  ուրիշ  ոչինչ:Գտնում են, որ օրգանիզմի համար անհրաժեշտ նյութերը ստեղծվում են սովորական բջջի մեջ գտնվող ԴՆԹ-ի պահանջով:ԴՆԹ-ի շղթան չի կարող միանգամից  լինել և՛ ինֆորմացիայի և՛ կառուցման աղբյուր: Այսինքն ԴՆԹ-ն, եթե նյութեր է ստեղծում օրգանիզմի (բջջի) համար, ապա նյութի ստեղծման տեղեկությունը պետք է ստացվի դրսից(ուրիշ տեղից): Եթե մենք չենք ընդունում այս տեսակետը, ապա պետք է ընդունենք, որ պատճառա- հետևանքային կապը ինչոր տեղ ընդհատվում է: Պատճառի և հետևանքի  շղթան  երբեք  չի  ընդհատվում, իսկ  դա  նշանակում է, որ  կյանքի  ստեղծումը  և զարգացումը  չի  ավարտվում  ԴՆԹ-ով:

Պարզագույն օրգանիզմները կամ  բջիջները   տրամաբանորեն պետք է ունենան իրենց արտաքին աշխարհն ընկալելու կարողություն, այսինքն ունենան զգալու կարողությունը: Զգայարանը նյութափոխանակության միջոցով տեղեկություն է տալիս ԴՆԹ-ին ճշգրիտ նյութ արտադրելու համար:Այլ կերպ լինել չի կարող: Եթե  ԴՆԹ-ն  տեղեկություն  չստանա, ապա  որպես  մշտական  գործող   «հոսքային գիծ»  կարտադրի  անվորակ  կամ  չարորակ  կենսաբանական  նյութ:

             Մարդու ներվային համակարգի զգայական կենտրոնների  բջիջները նյութափոխանակության միջոցով ինֆորմացիա են ուղարկում իրենց հարազատ հյոսվածքների բջիջներին,  ճշգրիտ կենսաբանական  նյութ արտադրելու համար: Ստացվում է,որ մարդու զգայական կենտրոնների բջիջները, եթե կանգ են առնում ու  չեն աշխատում  նշանակում է,  որ օրգանները և հյուսվածքները առողջ իմպուլսներ չեն ստանում, և  չեն ստանում նաև ճշգրիտ նյութի կառուցման տեղեկություն:

          Սովորական  պայմաններում  երբ  մարդը մտածում  է, աշխատում է գլխուղեղի կեղևը, և այդ ընթացքում  կանգ է առնում զգայական կենտրոնների աշխատանքը: Բջջի ԴՆԹ-ն չստանալով անհրժեշտ տեղեկությունը, ինքնաբերաբար արտադրում  է ոչ ճշգրիտ կենսաբանական նյութեր: Երբ կանգ է առնում գլխուղեղի կեղևի աշխատանքը սկսում են աշխատել զգայական կենտրոնները, այդ դեպքում տեղեկություն է գնում  սովորական  բջջի  ԴՆԹ-ին  արյան  միջոցով,  որն  էլ  արտադրում է նորմալ նյութ:Այդ ընթացքում ստեղծված անորակ կամ չարորակ նյութերը միաժամանակ ոչնչացվում են գլխուղեղի կեղևի հատուկ ներվային բջիջների կողմից : Այսինքն  գլխուղեղի  կեղևը  հանդիսանում  է  չարորակ  նյութի  ստեղծման  ակամա  պատճառ,  ու  ինքն  էլ  իր  վրա  է  վերցնում  նրանց   տրոհման   ու  ոչնչացման  անհրաժեշտ  գործը:

 Սա այն անհրաժեշտ տեղեկությունն է, որ հիվանդը կամ  նրան օգնող մերձավորը պետք է իմանա: Առանց այս պատճառն իմանալու հիվանդի մոտ վստահություն չի առաջանա և  ապրելու  համար կամքի ուժ չի դրսևորվի հիվանդի կողմից: Հիվանդը  կամքի  ուժով   պետք  է պայքարի  ապրելու  համար:

                                                                   Բուժումը

            Բուժումը պետք է կատարվի դեղաբույսի միջոցով և հոգեբանական ազդեցության միջոցով: Հիվանդի մերձավորը պետք է  կարողանա լավատեսություն ներշնչել հիվանդին, համոզել, որ հիվանդը անտեղի չմտատանջվի: Եթե հիվանդը ցանկանում է ապրել նա  պետք է կամքի ուժ ունենա չմտատանջվելու: Հիվանդը պետք է հասկանա, որ մտատանջվելու փոխարեն պետք է հանգիստ   ընդունի   պայքարի   գաղափարը  և  դրանից  բխող   աշխարհի վտանգավոր իրադարձությունները:

    Իհարկե միայն քարոզչությամբ չես կարող հիվանդին ստիպել, որ նա չմտածի, քանի որ նրա զգայական կենտրոնները կանգ են առել կամ  նյարդային բջիջները շատ  պասսիվ  են   աշխատում:  Այս   վիճակում   հիվանդը կարող է դրսևորել անտեղի լարվածություն, ջղայնություն, հիստերիաներ սարքել և այլն:

       Օշինդրի թուրմը ունի ներվային համակարգը խթանելու (թուլացնելու)  մեծ հատկություն: ՈՒզում  եմ  շեշտել  շատ  կարևոր  մի  տարբերություն:Ներվերը  խթանել  նշանակում  է  1. Թուլացած  ներվերը  թմրեցնել  և  2.  Արգելակված  կամ  թմրած  ներվերը  թուլացնել:  Եթե հիվանդը խմում է օշինդրի թուրմը այդ հատկության շնորհիվ  նրա նյարդային համակարգի զգայական մասը թուլանում  է, այսինքն սկսում է աշխատել զգայական կենտրոնի բջիջները և օրգանիզմում սկսում է ճիշտ նյութ արտադրվել և միաժամանակ ոչնչանում է անորակ կամ  չարորակ նյութը: Այս դեպքում հիվանդի մոտ առաջանում է մտավոր  լարվածության թուլացում, հիվանդը  իրեն շատ հանգիստ է զգում կարող է հանգիստ քնել և այլն:Բուժման ընթացքում հիվանդը կարող է զբաղվել սպորտով,  զբոսանքով, ազատ ժամանցով, նախասիրած գործով,  բայց ոչ մտավոր գործունեությամբ:

                                      Ինչ  չափաբաժնով  ընդունել օշինդրի թուրմը

     Եթե հիվանդի վիճակը շատ ծանր է, ապա նա կարող է ընդունել 1-2  թեյի գդալ դեղաբույսը խառնելով 100 գ  ջրին, օրական խմել  1-2 անգամ:Մեկ- երկու  օրից  արդեն ընդունել թուրմ  1  թեյի գդալ  օշինդր-1000գ  ջուր հարաբերությամբ,  օրը  3-4  անգամ:  Հիվանդի առողջացմանը զուգընթաց  պետք է պակասեցնել  ջրի քանակը: Կարելի է  3-4  օրը մեկ  ջրի քանակը 100 գրամով պակասեցնել: Այսինքն բուժման 10-15-րդ օրը հիվանդը կարող է ընդունել թուրմ, որը  կունենա հետևյալ բաղադրությունը. 1 թեյի գդալ  օշինդրը  կես լիտր ջրին: Սա նույնպես խմել օրը 3-4 անգամ, ցանկալի է խմել ուտելուց 10-15 րոպե առաջ: Թուրմը  պատրաստելու համար 1 թեյի  գդալ դեղաբույսը  լցնում  են  բաժակի մեջ  վրան  ավելացնում  են  համապատասխան  եռման  ջուր,  ու  թողնում  են, որ 10-15 րոպե  թրմվի, որից հետո  կարելի է խմել: Ցանկալի է  ամեն  օր  թարմ  թուրմ  պատրաստել:

    Տեսնելով, որ հիվանդի վիճակը լավանում է կարելի է օշինդրի թուրմը էլ ավելի խտացնել,աստիճանաբար հասցնելով 100 գրամ ջրին 1 թեյի գդալ դեղաբույս:Սա բավական ուժեղ  չափաբաժին է, կարելի  է  մեկ  շաբաթ  այդպես  խմել  և  ավարտել  բուժումը: Հետո  կարելի է ըստ ցանկության  օգտագործել:

     Եթե հիվանդությունը նոր է առաջացել , հիվանդը բավականին լավ վիճակում է կարող է միանգամից օգտագործել կես լիտրով չափաբաժին ու աստիճանաբար  10-15  օր  հետո  հասցնել 100 գրամ ջրին 1 թեյի գդալ: Որպես կանոն հիվանդությունը բուժվում է 20-30 օրվա ընթացքում:Հիվանդը լիարժեք ապաքինվում է, մտածողությունը կարգավորվում է, մտավոր և ֆիզիկական հավասարակշռությունն  է վերականգնվում  և  այլն:

     Դուք արդեն հասկացաք, որ քաղցկեղի դեպքում ուռուցքը հանդիսանում է ոչ թե որպես պատճառ, այլ հետևանք:Մարդկանց  չի կարելի քիմիաթերապիայի ենթարկել, որովհետև օրգանիզմը ունի չարորակ նյութը ոչնչացնելու իր մեխանիզմը:Պետք է հնարավորություն ստեղծել, որ օրգանիզմն  իր թերապիան իրականացնի: Ձեզ  համար  արդեն  պարզ  է,  որ  քաղցկեղը  ընդամենը  ներվային  համակարգի  ֆունկցիոնալ  խախտում  է:

   Բուժման ժամանակ հիվանդի մոտ կարող է առաջանալ նյարդային  ինչ-ինչ ցավեր,ծակոցներ, որոնք վտանգավոր չեն և խոսում են  ներվերի աշխատանքի վերականգնման մասին: Հիվանդը բուժվելուց հետո կարող է պրակտիկապես առողջ և  աշխատունակ լինել:

      Օշինդրի  խմելու  ընթացքում  չի  կարելի  օգտագործել  օղի,  ցանկալի  է  նաև  չծխել  և  ընդհանրապես  չօգտագործել  թմրեցնող  դեղամիջոցներ: Օշինդրը  ունի  թուլացնող  հատկություն և  հակադրվում  է  թմրեցնող  միջոցներին  և  կորցնում  է ազդեցությունը:

       Քաղցկեղով   հիվանդների  ուռուցքները  չի կարելի  վիրահատել,  նախ  դրա  կարիքը  չկա,  և  հետո   նարկոզը  որպես   թմրեցնող  միջոց  խթանում  է  հիվանդության   զարգացումը:

Այս բուժման միջոցը հայտնաբերել է Կարինե Միրզոյանը