Յոդի անբավարարությունը ռուսների մեծ մասի մոտ տարածված խնդիր է: Սակայն յոդի օգտագործումը որպես հակասեպտիկ՝ մաշկը յուղելու համար կարող է անցանկալի և հատկապես վտանգավոր լինել յոդի անբավարարության դեպքում, զգուշացնում է էնդոկրինոլոգ Վլադիմիր Իվանովը։

Մասնագետը խորհուրդ է տալիս յոդի փոխարեն օգտագործել հակասեպտիկ միջոցներ, որոնք ավելի անվտանգ են վահանաձեւ գեղձի համար, օրինակ՝ քլորիխիդինը։ Նա նաև ընդգծում է, որ «օգտագործել եմ ամբողջ կյանքում» փաստարկը բավարար հիմնավորում չէ նման գործելաոճը շարունակելու համար։

Թեև յոդի անբավարարությունը տարածված է ռուսների մեծ մասի մոտ, դա չի նշանակում, որ յոդի լուծույթը պետք է չափից ավելի օգտագործվի: Իրականում, յոդի ավելցուկը յոդի քրոնիկ անբավարարության համատեքստում կարող է էլ ավելի վտանգավոր լինել:

Յոդի չափազանց մեծ քանակությունը կարող է հանգեցնել անցանկալի հետևանքների և վահանաձև գեղձի հետ կապված տարբեր խնդիրների: Մաշկին քսելու համար յոդի օգտագործումը հանգեցնում է նրա արագ կլանմանը, իսկ եթե յոդի անբավարարություն կա, օրգանիզմում կարող են գոյանալ հանգույցներ: Եթե ​​կան մի քանի հանգույցներ, ապա դա կարող է հանգեցնել թիրեոտոքսիկոզի՝ արյան մեջ վահանաձև գեղձի հորմոնների ավելցուկի զարգացմանը: Նման պայմանների բուժումը պահանջում է մասնագիտացված միջամտություն, ինչպիսիք են վիրահատությունը կամ ռադիոակտիվ յոդը:

Վլադիմիր Իվանովը նաև զգուշացնում է Լուգոլի լուծույթի զգույշ օգտագործման անհրաժեշտության մասին, որը նույնպես յոդ է պարունակում։

Մեծահասակների համար յոդի կանխարգելիչ օրական չափաբաժինը 150 մկգ է՝ կալիումի յոդիդի տեսքով։ Հղի և կերակրող կանանց համար խորհուրդ է տրվում դեղաչափը հասցնել 200 մկգ-ի: Այս միկրոտարրի պակասը փոխհատուցելու համար բավական է օգտագործել յոդացված աղ։ Բայց դուք պետք է այն ավելացնել սննդի մեջ եփելուց հետո։